Երբեք հիշողությունիցս չեմ ջնջի այս օրը ՝ հոկտեմբերի 5-ը: Մի մռայլ և անձրևոտ օր էր, սակայն ոչ հասարակ հայրենագետների ակումբի համար:Պատրաստվում էինք ճամփորդության դեպի Դիլիջան: Օրը ցուրտ էր, սակայն այնքա՜ն ուրախ, և այնքա՜ն ոգևորված էինք, որ մոռացել էինք դրա մասին: Ժամը 08:00 շարժվեցինք...Ճանապարհին կատակներ, երգեր, խաղեր: Նույնիսկ չնկատեցինք, թե որքան շուտ հասանք: Սկզբում գնացինք Հաղարծին...այնքա՜ն հին էր, բայց միևնույն ժամանակ այնքա՜ն շքեղ, որ չէինք կարողանում նկարագրել մեր զգացումները:
0 коммент.:
Отправить комментарий